همیشه یکی از بزرگترین مصیب‌های وارده به من در وب یعنی ناتوانی در راه اندازی وبلاگ‌ام بعد از این همه سال وسواس خیلی زیاد در انتخاب محتوا، ساختاربندی محتوا، انتخاب سی‌ام اس و در نهایت آیتم‌های مربوط به طراحی از فونت بگیر تا پوسته بوده. من که نگفتم یکیه! کلی مصیبت داریم.

گاهی به برای اینکه یک کار به خوبی و با کیفیت رضایت بخش انجام بشه زمان زیادی لازمه. اغلب میشه با برنامه ریزی از اتلاف وقت جلوگیری کرد اما یه وقتایی واقعا نیازه بزرگ بشی یاد بگیری و حجم دیده‌هات رو زیاد کنی تا فرق و تفاوت به وجود بیاد. ممکنه گاهی روی موضوعی ساعت‌ها روزها و حتی سال‌ها زمان بزاری. نتیجه؟ برای بار بعد ممکنه کل اون پروسه رو در کمترین زمان غیرقابل مقایسه با دفعه پیش و بسیار با کیفیت‌تر انجام بدی. حالا هدفم از این حرف‌ها چیه؟ هیچی دارم وبلاگ رو میسازم و از برنامه نوشتاری عقبم اما در نهایت چیزی که خواهم ساخت به واقع حاصل سال‌ها کار و مطالعه و صرف وقت و حوصله‌اس. نمی خوام بگم نتیجه کار چیز به خصوصیه از دیدگاه دوستان و به خصوص منتقدین اما برای خودم بسیار ارزشمنده این خاکستری.

خاکستری نه فقط زندگی من بلکه نمودی از شخصیت فردی منه که طی سال‌ها ساختمش و البته خیلی وقت پیش رضایت عمومی و پذیرفته شدن توسط جماعت رو کنار گذاشتم. غم انگیزه ولی خب چه می‌شود کرد.
هم‌چنان این نوشته در ویرایشگر جدید وردپرس نوشته میشه. جناب بلاک ادیتور اعظم و البته هم‌چنان روی آرچ پرایم لایف‌سیور قدر قدرت می‌باشم و تصمیم ندارم هیچوقت تغییری درش بدم اگر و تنها اگر هارد و رم خریدم که مجبورم فرش اینستال کنم شایدم یه راه پیدا کردم ولی خب چون کانفیگ خیلی بخصوصه فکر میکنم حتما باید از صفرنصب بشه.